همایش موسیقی در انقلاب برگزار شد

به گزارش خبرنگار مهر، هوشنگ جاوید، در نخستین سخنرانی پیرامون آسیب شناسی موسیقی انقلاب به بررسی ترانه های اعتراض، نقش موسیقی ردیف دستگاهی در دوران انقلاب، آلبوم­های موسیقی سیاسی و همچنین نقش موسیقی نواحی و همگامی آن با انقلاب پرداخت.

وی در توضیح ترانه­های اعتراض به محفل­ نشینی شاعران روشنفکرنما اشاره کرد و گفت: ترانه­های اعتراض بیشتر شبیه سمبل­های عجیب و غریب روشنفکری غرب بود که از سال 57 به شکل بسیار جسورانه­تری خودنمایی کرد. این ترانه­ها ابتدا بیانگر همنوایی جامعه­ روشنفکری با جامعه­ای است که در آن دوران در حال انقلاب بود. 

آنها از شهریور 57 با بیانی سوررئالیستی  همنوایی خود را با مردم سرمی­دادند؛ غافل از اینکه این نوع نگاه در جامعه روشنفکری برگرفته از نگاه روشنفکران غربی در انقلابهای جهان بوده است. دیدگاه­هایی که در همان دوران نیز پاسخگو نبوده است. در واقع جامعه روشنفکرنمای ما ته­مانده افکار و عقاید کشورهای دیگر را در انقلاب 57 دوره می­کرد و نماد آن ترانه­های اعتراض بود. من این دوره را دوره بی­پروایی سیاسی در موسیقی ایران نام­گذاری کرده­ام.

این پژوهشگر موسیقی نواحی در ادامه به نادیده گرفته شدن برخی افراد فعال در زمینه موسیقی در دوران انقلاب اشاره کرد و گفت: بی­پروایی سیاسی بر موسیقی ایران آنقدر سایه انداخته بود که برخی از افراد فعال، نادیده گرفته شدند. به عنوان مثال فریدون فروغی یکی از کسانی است که با ترانه­های انقلابی خود، حرف تازه­ای برای جامعه درگیر با تغییر و انقلاب به همراه داشت. ترانه "بت­شکن" با شعری از فرهنگ قاسمی در همان دوران شکل گرفت که متاسفانه به این وجه از نگاه فریدون فروغی به ترانه­های انقلاب توجهی نشده است.

هوشنگ جاوید در ادامه به نقش موسیقی ردیف دستگاهی در دوران انقلاب اشاره کرد و گفت: موسیقی ردیف دستگاهی در این دوران با شدت و همت بسیار از سوی استادان این نوع موسیقی پی­گیری شد و توانست تاثیر بسیاری بر قوه شنیداری مردم بگذارد. اما پس از دو سال با سیاسی بازی­های همان هنرمندان و ارائه آلبومهای کاملا سیاسی، این نوع موسیقی هم از مردم فاصله گرفت و استادانش را تا سالهای سال به انزوا کشاند.

این پژوهشگردر پایان از نقش موسیقی نواحی در انقلاب گفت: هیچ­گاه نگرش جدی به موسیقی مناطق و نواحی در قبل از انقلاب وجود نداشته است و تنها در برنامه ای تحت عنوان "دهقانان" که بعدها به "کشاورزان" تغییر نام داد؛ از موسیقی نواحی به شکلی کاملا محدود استفاده می شد.